Bütün dünyayı bir anda kasıp kavurmaya başlayan; elle tutamadığımız, gözle göremediğimiz bir virüs nedeniyle tüm dünyada insanların zorunlu olmadıkça evlerinden çıkmamaları tavsiye ediliyor. Hatta bazı ülkeler, bu işi tavsiye etmekten öte sokağa çıkma yasağına çevirerek zorunlu hale getirdiler. Bu durum herkesin kolay kolay kabul edebileceği bir sonuç olmamakla beraber, hem kendi hayatlarını hem de çevrelerindeki insanların hayatlarını düşünen insanların uygulamakta zorlanmadıkları bir tavsiye ve yasak oldu. 
Ne var ki, bu dünyada duyarlı insanlar olduğu kadar duyarsız insanlarda var. Bu nedenle televizyon ve sosyal medya gibi iletişim kanallarından insanlara evde kalmaları için bas bas bağırılıyor. Ülkemizde devlet yönetimi, özellikle virüsten en çok etkilenme ihtimali olan yaşlı nüfusumuzun evinde kalmasını ne kadar tavsiye etse de yeterli sonuç alamayınca 65 yaş üzerine sokağa çıkma yasağı getirildi. Getirilen bu yasakla yaşlılarımız elbette kaderine terk edilmedi. Devlet bu yaşlılarımızın bütün ihtiyaçlarını evlerinde karşılamak için seferber oldu. Her türlü ihtiyaçları oluşturulmuş guruplarla karşılanıyor. 
İstanbul gibi devasa bir metropolde yaşadığımız yorucu hayattan bir anda evlerimize kapanınca ilk önceleri bocalamadığımızı söylersek yalan olur. Ama gördük ki, yaşadığımız hayat aslında evlerimize çok rahat sığıyormuş. Eşlerimizi, evlatlarımızı kısacası evimizi yeniden keşfediyoruz. Bu sıkıntılı durum elbette eninde sonunda bitecek. Şuna inanıyorum ki, sonuçta biz kazanacağız. Hane halkını da yeniden keşfetmiş insanlar olarak ilişkilerimizi yeniden düzenleyeceğiz. 
Sözü bugünlerin en değerli sloganıyla bitirmek daha anlamlı olacak tır elbet. Evde Kal Türkiye.