Trabzonspor milli araya kazanarak girmiş olsa çok güçlü motivasyonla aradan dönecekti. Bu şansını tepmiş oldu. Rıza hoca da Şenol hoca da kazanmaya şiddetle ihtiyacı olan takımlarında eldekilerle yapabileceklerinin maksimumunu da yapmaya çalıştılar. Oyunun hakimi olarak başladığı karşılaşmada, kalesinde gördüğü şok golle geriye düşen Trabzonspor orta alanda yaratıcı oyuncu eksikliğini net bir şekilde hissetti. Okay’ı çıkarıp Cham’ı oraya monte ederek orada akışkanlığı sağlayınca gol de hemen ikinci yarının başında gelmiş oldu. Hatay takımı kısa sürede tipik bir Rıza Çalımbay takımı olmuşken, Trabzonspor henüz tipik bir Şenol Güneş takımı olmuş değil. Bunun çeşitli sebepleri var elbette. Büyük takım hüviyeti kazanmak, mutlak oyunun hakimi olmak gibi rakibinize göre farklı sorumlulukların takımı olmanız; eldeki bu oyuncularla birlikte devre arasına kadar zor olacak.
Kötünün iyileri 11’de!
Ahmet, Arif, Ali, Poyraz, Salih gibi alt yapı ürünü çocukların kadroda, yedek kulübesinde olması sakatlıkların muhteviyatını anlamamız açısından çok önemli. Sakatlıklar bir tarafa isim vermeden söyleyelim. Mevcut kadroda asla Trabzonspor’a bonservis verilip alınmaması gereken adamlar ve mevkiler için kulübede çok adam olduğunu düşünüyorum... Bunun adı öz evlatçılık falan da değil. Şenol hocanın eldekilerle, kötünün iyileriyle bir 11 kurma gayretine büyük saygı durmaktan başka seçeneği yok Trabzonspor taraftarının. Buna ilaveten uzatma bölümlerinde dikkatimi çeken, dikkatinizi de çekmek istediğim iki itiraz ve iki de kart vardı Eren ve Ali Şahin’e verilen. Her iki pozisyonda da hakem hem hatalı karar verdi hem de itiraz edenlere kart verdi. Bakın bu ligin dengesi de kalitesi de böyle küçük detaylarla belirleniyor.