Futbolun gerçekleri diye bir kavram vardır, hepimizin bildiği...Sonrasında da ‘ülke futbol gerçekleri’ diye bir kavram söz konusudur ki başka bir başlık açıp konuşulması gerekir... Akabinde de ‘kulüplerin gerçekleri’, gelenekleri, alışkanlıkları vardır ve böylece de uzayıp gider bu ‘gerçeklikler’ konusu. Trabzonspor özelinde konuya bakmaya çalışalım... Dünya, ülke futbol gerçeklerine Trabzon’da bu kez; şehrin gerçekleri, şehrin dinamikleri eklenir ve işin boyutu tamamen değişir.
Newton güven bırakmadı
Trabzonspor geçen sezon sadece şampiyonluğu kaçırmakla kalmadı. Oyuncularını da elinden kaçırarak, umudunu, güven duygusunu da elinden kaçırmış gözüküyor. Eddie Newton’un Dünya ve Premier Lig futbol gerçekleriyle Trabzon futbol gerçeklerini örtüştürmesi bir umut olarak beklenen durumken, bunun oluşamaması ona güveni bitiren unsur oldu. Bir transfer dönemi boyunca ülke futbol gerçeklerine uygun olarak ‘orta alana takviye’ yazı ve sözlerimiz arşivlerde öylece duruyor.
Trabzon’un gerçekleri...
Ancak olmadı...Teknik adamın 3 adet 8 numara ile oynama isteğine, fikrine, oyun görüşüne saygı duymakla birlikte asla katılamadık. Ülke futbol gerçeklerine uygun gelmediği için eleştirdik. Gelelim Trabzon futbol gerçekleriyle durumun ilişkilendirilmesine...Ligimizde deneyimli teknik adamlarla bile yola devam süreleri belli iken ligin deneyimsizi bir teknik adamın transfer taleplerine yönetimlerin de dayatmaları ‘süreklilik’ adına bir ülke futbol gerçekliği... Sonuçta iş hep ‘dere gider kumu kalır’ sözüne geliyor. Dere gitti, gidecek, gidiyor ya da... Kulüplere kalan hep kumu oluyor...